Profilaktyka przeciwpasożytnicza zwierząt

Profilaktyka przeciw pasożytom wewnętrznym i zewnętrznym

Zwalczanie pasożytów wewnętrznych

Pasożyty wewnętrzne: glisty, tasiemce, włosogłówki, tęgoryjce, giardii, dirofilaria, toksoplazma.

Zdecydowanie najpowszechniejszym problemem są zakażenia glistą Toxocara spp. Są to nicienie o dużej rozrodczości , samica składa dziennie około 10 tyś. jaj. Jaja te trafiają do środowiska zewnętrznego – są wydalane z kałem przez zakażone zwierzę. Jaja zachowują żywotność w glebie przez wiele miesięcy nawet w temperaturze minus 20 stopni Celsjusza. Stąd tak duże zagrożenie głownie dla dzieci oraz osób starszych albo osób z obniżona odpornością.

Zwalczanie pasożytów zewnętrznych

Pasożyty zewnętrzne: pchły, kleszcze, cheyletiella, świerzb, nużeniec, wszawica, wszołowica.

Intensywna inwazja pcheł może być przyczyna dość poważnych stanów zapalnych skóry. Niektóre zwierzęta nadwrażliwe na alergeny zawarte w ślinie pcheł mogą reagować na kontakt nawet z jedna pchłą. Stan ten okresie się jako alergiczne pchle zapalenie skóry.
Ponadto pchły są wektorem tasiemczycy oraz bakterii Yersinia pestis odpowiedzialnych za dżumę u ludzi. Kleszcze przenosza wiele czynników chorobotwórczych. Wśród najważniejszych wymienia się pierwotniaki z rodzaju Babesia spp, bakterie Borrelia burgdorferi, wirusy z rodzaju Flaviviride odpowiedzialne za tzw. odkleszczowe zapalnie mózgu i opon mózgowych. Świerzbowce i nużeńce to pasożyty bytujące w skórze. Nie zwalczane mogą być przyczyną nieuleczalnych, powikłanych bakteryjnie zapaleń skóry. Świerzb drążący jest zoonozą. Wszawica i wszołowica dotyczy najczęściej zwierząt młodych trzymanych w złych warunkach zoohigienicznych. Aktualnie wykorzystujemy w profilaktyce preparaty doustne, spot on, obroże. Preparaty dobieramy indywidualnie, w zależności od potrzeb każdego pacjenta.